Fighting the status quo
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Janno
07 Augustus 2009 | Zambia, Lusaka
Halverwege mijn verblijf in Zambia dringen de vragen naar de zin van mijn aanwezigheid hier zich aan me op. Ben ik op mn plek hier? Wat draag ik bij? Hoe bevalt het werken in de ontwikkelingssector?
Een algeheel gevoel van onbevrediging overheerst. Ik heb me in 2 maanden tijd de helft van de tijd druk lopen maken over het gebrek aan verbetering in dit land, en de andere helft van de tijd me gerealiseerd dat ik hier geen verandering in breng. Ik krijg voor mn gevoel te weinig ruimte in mn werk op zaken echt aan te pakken. Keer op keer loop ik tegen de muur van ongeïnteresseerdheid aan. De status quo overheerst. Het morren aan de huidige situatie van de kleine boeren in Zambia, roept weerstand op. Het is een touwgetrek tussen veranderingsgezinde, voorgestaan door een stelletje NGOs en de status quo-ers georiënteerde bestaande uit veelal buitenlandse handelaren die profiteren van de lage prijzen die ze de boer bieden. Ik trek nou eenmaal aan het verkeerde eind. Jammergenoeg, staat de man om wie het gaat: de kleine boer (goed voor 80% van de bevolking) meestal buiten de lijnen tijdens zulke touwtrek-competities, hij kan het zich niet permitteren zich bezig te houden met het politieke gekibbel in Lusaka; er is werk te doen op het land.
Mijn baan hier bestaat uit het begeleiden van kleine zakenlieden in de districten met het opzetten en leiden van een waarhuis waar vervolgens de boeren hun maïs kunnen brengen. Deze waarhuizen bieden de boeren directe toegang tot de markt en een transparante prijs. Door hun maïs op kwaliteit te controleren kan een goede boer een warehouse receipt krijgen, welke de koper garandeert van kwaliteit A maïs, dit receipt kan vervolgens verhandelt worden tegen een commerciële marktprijs. Iets voorheen onmogelijk voor de kleine boer. De manier waar het ontwikkelde ‘warehouse receipt system’ gekoppeld is aan een al goed lopende agriculturele market exchange is uniek. Dit is nog nooit eerder in Afrika gelukt en daarom alleen al reden genoeg voor genoeg gespannen gezichten in de donorgemeenschap. Dat ik aan de ontwikkeling van dit systeem mag meewerken is aan de ene kant een hele eer, aan de andere kant voel ik me geconfronteerd met de dagelijkse praktijk die bewijst hoe moeilijk het is om een nieuwe structuur op te zetten, en wat door wat voor een jungle van gevestigde belangen je eerst moet worstelen.
50 jaar onderontwikkeling heeft een diep uitgesleten pad nagelaten, waar maar moeilijk van te wijken valt, maar gemakkelijk tot terug te keren is. Ontwikkeling is een langzaam en zorgvuldig proces waar in een gemiddeld land decennia zo dan niet eeuwen overheen gaan. De door de snelle westerlingen gestelde deadlines lopen niet in maat met het tempo van vooruitgang in een land als deze. Shortcuts of makkelijke oplossingen bestaan niet. Dit is een maar moeilijk te verteren boodschap voor een jonge, dynamische jongen als ikzelf, maar wijsheid komt me de jaren zeggen ze dus ik wacht nog maar even geduldig af.
Dan zegt mn baas bemoedigend: ‘Without opposition, there can be no real change. The moment you get opposition to what you’re doing in this field, you know you are doing a good job’. Hier klamp ik dan maar aan vast de komende 2 maanden.
Wist je dat:
* Ik op een Michael Jackson party meegedaan heb in de moon-walk contest? Niet gewonnen…
* Ik volgens de Zambiaan van de straat lijk op Braziliaanse voetballer Kaka of op de Franse coach van het Zambiaans nationale voetbal team, Herve Renard.
* Een interview met mij op de voorkant van de boerenkrant staat.
* Mijn favoriete lunchstek, een jaar culturele antropologie ten spijt, de subway is?
*Elke avond er door iemand anders in ons huis gekookt wordt en we samen eten. Hebben sindskort ook konijnen als huisdieren, en het is waar wat ze zeggen…na wat gejaag van het ene konijn op het ander, hebben ze in korte tijd een gezinsuitbreiding van 2 naar 9 gezinsleden doorgemaakt.
* Een marktkoopman net buiten mn kantoor en heel irritant bandje over zn koopwaar heeft ingesproken en dat vervolgens de hele dag achtermekaar draait.
*Je echt van alles krijgt aangeboden als je stilstaat voor een stoplicht. Van grote landkaarten en verstoppers tot nephaar en levende puppies. Vraag me altijd af wie die mensen zijn die de seconden voordat het licht op groen springt zoiets heb van: ja laat ik eens een hond in huis nemen…
* Ik mogelijk eerder thuis kom. Ik meld me aan voor de 1-jarige ‘Advanced Master Development Studies’ bij mijn oude vertrouwde universiteit de Radboud en de sollicitatiegesprekken beginnen al eind September. Moet nog even zien waar ik kom te wonen, maar dat zal Amsterdam, Nijmegen, Utrecht of Den Haag zijn.
Een algeheel gevoel van onbevrediging overheerst. Ik heb me in 2 maanden tijd de helft van de tijd druk lopen maken over het gebrek aan verbetering in dit land, en de andere helft van de tijd me gerealiseerd dat ik hier geen verandering in breng. Ik krijg voor mn gevoel te weinig ruimte in mn werk op zaken echt aan te pakken. Keer op keer loop ik tegen de muur van ongeïnteresseerdheid aan. De status quo overheerst. Het morren aan de huidige situatie van de kleine boeren in Zambia, roept weerstand op. Het is een touwgetrek tussen veranderingsgezinde, voorgestaan door een stelletje NGOs en de status quo-ers georiënteerde bestaande uit veelal buitenlandse handelaren die profiteren van de lage prijzen die ze de boer bieden. Ik trek nou eenmaal aan het verkeerde eind. Jammergenoeg, staat de man om wie het gaat: de kleine boer (goed voor 80% van de bevolking) meestal buiten de lijnen tijdens zulke touwtrek-competities, hij kan het zich niet permitteren zich bezig te houden met het politieke gekibbel in Lusaka; er is werk te doen op het land.
Mijn baan hier bestaat uit het begeleiden van kleine zakenlieden in de districten met het opzetten en leiden van een waarhuis waar vervolgens de boeren hun maïs kunnen brengen. Deze waarhuizen bieden de boeren directe toegang tot de markt en een transparante prijs. Door hun maïs op kwaliteit te controleren kan een goede boer een warehouse receipt krijgen, welke de koper garandeert van kwaliteit A maïs, dit receipt kan vervolgens verhandelt worden tegen een commerciële marktprijs. Iets voorheen onmogelijk voor de kleine boer. De manier waar het ontwikkelde ‘warehouse receipt system’ gekoppeld is aan een al goed lopende agriculturele market exchange is uniek. Dit is nog nooit eerder in Afrika gelukt en daarom alleen al reden genoeg voor genoeg gespannen gezichten in de donorgemeenschap. Dat ik aan de ontwikkeling van dit systeem mag meewerken is aan de ene kant een hele eer, aan de andere kant voel ik me geconfronteerd met de dagelijkse praktijk die bewijst hoe moeilijk het is om een nieuwe structuur op te zetten, en wat door wat voor een jungle van gevestigde belangen je eerst moet worstelen.
50 jaar onderontwikkeling heeft een diep uitgesleten pad nagelaten, waar maar moeilijk van te wijken valt, maar gemakkelijk tot terug te keren is. Ontwikkeling is een langzaam en zorgvuldig proces waar in een gemiddeld land decennia zo dan niet eeuwen overheen gaan. De door de snelle westerlingen gestelde deadlines lopen niet in maat met het tempo van vooruitgang in een land als deze. Shortcuts of makkelijke oplossingen bestaan niet. Dit is een maar moeilijk te verteren boodschap voor een jonge, dynamische jongen als ikzelf, maar wijsheid komt me de jaren zeggen ze dus ik wacht nog maar even geduldig af.
Dan zegt mn baas bemoedigend: ‘Without opposition, there can be no real change. The moment you get opposition to what you’re doing in this field, you know you are doing a good job’. Hier klamp ik dan maar aan vast de komende 2 maanden.
Wist je dat:
* Ik op een Michael Jackson party meegedaan heb in de moon-walk contest? Niet gewonnen…
* Ik volgens de Zambiaan van de straat lijk op Braziliaanse voetballer Kaka of op de Franse coach van het Zambiaans nationale voetbal team, Herve Renard.
* Een interview met mij op de voorkant van de boerenkrant staat.
* Mijn favoriete lunchstek, een jaar culturele antropologie ten spijt, de subway is?
*Elke avond er door iemand anders in ons huis gekookt wordt en we samen eten. Hebben sindskort ook konijnen als huisdieren, en het is waar wat ze zeggen…na wat gejaag van het ene konijn op het ander, hebben ze in korte tijd een gezinsuitbreiding van 2 naar 9 gezinsleden doorgemaakt.
* Een marktkoopman net buiten mn kantoor en heel irritant bandje over zn koopwaar heeft ingesproken en dat vervolgens de hele dag achtermekaar draait.
*Je echt van alles krijgt aangeboden als je stilstaat voor een stoplicht. Van grote landkaarten en verstoppers tot nephaar en levende puppies. Vraag me altijd af wie die mensen zijn die de seconden voordat het licht op groen springt zoiets heb van: ja laat ik eens een hond in huis nemen…
* Ik mogelijk eerder thuis kom. Ik meld me aan voor de 1-jarige ‘Advanced Master Development Studies’ bij mijn oude vertrouwde universiteit de Radboud en de sollicitatiegesprekken beginnen al eind September. Moet nog even zien waar ik kom te wonen, maar dat zal Amsterdam, Nijmegen, Utrecht of Den Haag zijn.
-
07 Augustus 2009 - 08:42
Malou:
"Geniet van de kleine dingen in het leven"
Liefs Malou -
07 Augustus 2009 - 08:47
Malou:
"Geniet van de kleine dingen in het leven"
Liefs Malou -
07 Augustus 2009 - 11:33
Veron:
Vind het wel mooi wat je baas zegt. Voor verandering moet je altijd vechten. Anders was al wel eerder veranderd, of zou het misschien wel uit zichzelf veranderen. Dus, keep fighting for the good cause!
Wij gaan in de komende dagen Felix en Nannete zien. Ze zijn namelijk in Groesbeek. Grappig he? Nog iets 'Hollands' nodig? Dan geven we het aan ze mee!
Dikke kus uit Nijmegen! En ik vind ook wel dat je een klein beetje op Kaka lijkt :) -
07 Augustus 2009 - 11:36
Lara:
Herkenbare "struggle", mooi onder woorden gebracht. Hoop dat je de komende maanden genoeg voldoening vindt om straks tevreden terug te kunnen kijken. Begrijp ik uit de keuze om Postdoc te gaan doen dat je toch graag in de ontwikkelingssector wilt blijven werken?
Tot binnenkort in Lusaka of Zim...
Ik vertrek morgen voor een lang weekend Mozambiquaanse kust!
Take care.
Liefs Lara -
07 Augustus 2009 - 11:51
Janno:
Aaaahh...wil mee! heb zo'n zin om te gaan surfen. ben je ergens tussen 19-30 augustus in voor een trip? en wat betreft je observatie; zeker, ik laat het ontwikkelingsmonster voorlopig nog niet los. -
07 Augustus 2009 - 14:22
Liesl:
Geniet van de kleine mensen in het leven :-) -
07 Augustus 2009 - 21:10
Jan-Willem:
I bless you with faith, hope and patience.. NOW ! ;-) -
07 Augustus 2009 - 21:28
Wiebe:
Old Buddy, Old Pal,
Je hebt een erg mooi stuk geschreven. Niks fijners dan soms even alles op papier neer te rammen. Ik lees echter tussen de regels ook veel positieve punten, bijv. meer kijk op de algehele zaak. Ach, en je weet: twijfel is het meest gezonde, menselijke gevoel dat er is. Kerel, veel plezier de komende tijd. 't Wordt tijd dat je je backhand eens wat bijwerkt... -
09 Augustus 2009 - 09:25
Laura:
Heej!
mooi verhaal! Frustrerend zal het misschien altijd een beetje zijn maar je probeert wel om iets aan de situatie te doen! en wie weet heeft het stiekem meer invloed dan je denkt...:)
Liefs...Lau
P.S. Heb je je barret al op gehad? Ik krijg de mijne over een week ;). -
11 Augustus 2009 - 13:25
Ludger:
Amsterdam, Nijmegen, Utrecht of Den Haag?
Lijkt me duidelijk dat dat Den Haag gaat worden. Ik sla alvast extra eten (kwark en dergelijke) in. -
27 Augustus 2009 - 14:59
Marc:
He man,
Herkenning op je verhaal maar ook weer niet. Wij zijn soms alleen maar bezig market distortion tegen te gaan dan echt aan de development bij te dragen. Maar bij mij overheerst de vele kansen die er zijn en de enkele echt ondernemers die het wel oppakken. Al zijn het maar een paar, fantastisch om te zien! Merk dat ik al weer zin om je weer bij te praten, word rond nieuw jaar denk. Genietse nog!
Juu Marcus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
