Africa light1

By now, I have had my first working days at WFP (World Food Programme). The WFP is situated in the centre of the city (if Lusaka even has one) in an UN-compound together with other UN-agencies like UNICEF and UNDP (United Nations development programme). They work quite well together. When you’re entering the compound you see all the different UN-affiliated land cruisers lined up, quite impressive.
The UN is pretty security-paranoid, all cars are being checked before entering and all doors are pass-accessed. ‘I am not entering the white house am I?’ a guy said to one of the many security guards today. Veron and I are not allowed to stay in a hostel and they even went by our house to check if it was safety-approved.
Though the UN is quite cautious, Lusaka is a really convenient and safe place to live in. You can easily walk the streets at night (although we grab a cab after ten), people are accustomed to foreigners, we have warm water and all services you wish for are there. As my boss Felix adequately puts it: ‘This is Africa light’

wist je dat:
* Onze driver zo beleefd is dat hij op alle vragen vriendelijk beantwoord met ‘yes, please’. ‘You have to work tommorrow as well? Yes, please…’
• We vandaag verhuizen, nu met zwembad:) hmm, upgrade:)
• Iedereen ons hier vraagt om een baan
• Onze schattige tuinman ons telkens chinese loaf komt brengen uit z’n moestuintje. Het is eerlijk gezegd helemaal niet lekker maar je kunt gewoon geen nee tegen zo’n vriendelijke man zeggen. Onze koelkast ligt er inmiddels vol mee.
• Mijn camera stuk is, hij viel zo 70 cm en met het beschermhoesje eromheen maar gaat niet meer aan, ik hoop dat ze m hier kunnen maken.
• Veron inmiddels tot fotograaf van WFP is gebombardeerd is, maar het eigelijk helemaal niet kan. Vandaag moest ze een groepsfoto maken van al het WFP personeel op ons kantoor. Meteen erna heeft ze werkelijk iedereen die hier werkzaam is een mail gestuurd met de groepsfoto, alleen heeft ze per ongeluk die foto van mij ge-attached dat ik blij met mn blauwe paspoort sta te zwaaien (deze foto staat op mn log onder zambia at first glance) i.p.v. de groepsfoto. Iedereen op kantoor vond het een geweldige grap van Veron… blijkbaar zag iedereen hier een grap in en veron kreeg telefoontjes om te zeggen dat het zo leuk vonden en mensen kwamen naar mij toe terwijl ik nog van niets wist. ik durfde haast de gang niet meer op te lopen, maar goed we hebben iedereen aan het lachen gekregen en dat is toch al weer best wat na een eerste werkweek.