Africa light
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Janno
06 Oktober 2008 | Zambia, Lusaka
Zambia, or Africa light, as my boss calls it is a safe and convenient country to life in, but if one looks a little bit further, the inequalities on which this society is build are paramount.
Lusaka lacks a real city centre; you have down-town (where the whites stay away from) and you have two big shopping malls where the city’s elite go. The city looks so nice and sophisticated; I just can’t believe this is the real Zambia. Figures keep crossing my thoughts: 40% undernourished, people living for one dollar a day, on the bottom rung of the world’s development ladder, and so on… These figures are in flat contradiction with what I see around me. To me, when I walk the paved sidewalks of the shopping malls, it looks like a sort of artificially created world within the real world. Rich people living their lives are provided with every service they could possibly wish for, mixed with local Zambian workers they need to keep their services running. It is a sort of first world where the third world manoeuvres within. Zambian people creatively try to seize the opportunities this new world offers them by make a living as either a driver, cleaner or guard. Judged by the colour of my skin and the content of my wallet I automatically classify as another white ‘living it up’ here in ex-pat paradise. This keeps me busy with uncomfortable questions like what is my position in all of this? where do I fit in?
* ex-pat stands for ex-patriot, a person that lives outside of his own country, in Zambia this are white (mostly British or Indian) folks living for some sort of international organisation.
Wist-je-dat:
* Onze driver zo beleefd is dat hij op alle vragen vriendelijk beantwoord met ‘yes, please’. ‘You have to work tommorrow as well? Yes, please…’
• Onze schattige tuinman ons telkens chinese loaf komt brengen uit z’n moestuintje. Het is eerlijk gezegd helemaal niet lekker maar je kunt gewoon geen nee tegen zo’n vriendelijke man zeggen. Onze koelkast ligt er inmiddels vol mee.
• Veron inmiddels tot fotograaf van WFP is gebombardeerd is, maar het eigelijk helemaal niet kan. Vandaag moest ze een groepsfoto maken van al het WFP personeel op ons kantoor. Meteen erna heeft ze werkelijk iedereen die hier werkzaam is een mail gestuurd met de groepsfoto, alleen heeft ze per ongeluk die foto van mij ge-attached dat ik blij met mn blauwe paspoort sta te zwaaien (deze foto staat op mn log onder zambia at first glance) i.p.v. de groepsfoto. Iedereen op kantoor vond het een geweldige grap van Veron… blijkbaar zag iedereen hier een grap in en veron kreeg telefoontjes om te zeggen dat het zo leuk vonden en mensen kwamen naar mij toe terwijl ik nog van niets wist. ik durfde haast de gang niet meer op te lopen, maar goed we hebben iedereen aan het lachen gekregen en dat is toch al weer best wat na een eerste werkweek.
Lusaka lacks a real city centre; you have down-town (where the whites stay away from) and you have two big shopping malls where the city’s elite go. The city looks so nice and sophisticated; I just can’t believe this is the real Zambia. Figures keep crossing my thoughts: 40% undernourished, people living for one dollar a day, on the bottom rung of the world’s development ladder, and so on… These figures are in flat contradiction with what I see around me. To me, when I walk the paved sidewalks of the shopping malls, it looks like a sort of artificially created world within the real world. Rich people living their lives are provided with every service they could possibly wish for, mixed with local Zambian workers they need to keep their services running. It is a sort of first world where the third world manoeuvres within. Zambian people creatively try to seize the opportunities this new world offers them by make a living as either a driver, cleaner or guard. Judged by the colour of my skin and the content of my wallet I automatically classify as another white ‘living it up’ here in ex-pat paradise. This keeps me busy with uncomfortable questions like what is my position in all of this? where do I fit in?
* ex-pat stands for ex-patriot, a person that lives outside of his own country, in Zambia this are white (mostly British or Indian) folks living for some sort of international organisation.
Wist-je-dat:
* Onze driver zo beleefd is dat hij op alle vragen vriendelijk beantwoord met ‘yes, please’. ‘You have to work tommorrow as well? Yes, please…’
• Onze schattige tuinman ons telkens chinese loaf komt brengen uit z’n moestuintje. Het is eerlijk gezegd helemaal niet lekker maar je kunt gewoon geen nee tegen zo’n vriendelijke man zeggen. Onze koelkast ligt er inmiddels vol mee.
• Veron inmiddels tot fotograaf van WFP is gebombardeerd is, maar het eigelijk helemaal niet kan. Vandaag moest ze een groepsfoto maken van al het WFP personeel op ons kantoor. Meteen erna heeft ze werkelijk iedereen die hier werkzaam is een mail gestuurd met de groepsfoto, alleen heeft ze per ongeluk die foto van mij ge-attached dat ik blij met mn blauwe paspoort sta te zwaaien (deze foto staat op mn log onder zambia at first glance) i.p.v. de groepsfoto. Iedereen op kantoor vond het een geweldige grap van Veron… blijkbaar zag iedereen hier een grap in en veron kreeg telefoontjes om te zeggen dat het zo leuk vonden en mensen kwamen naar mij toe terwijl ik nog van niets wist. ik durfde haast de gang niet meer op te lopen, maar goed we hebben iedereen aan het lachen gekregen en dat is toch al weer best wat na een eerste werkweek.
-
06 Oktober 2008 - 11:07
Liesl:
YES WE CAN seize the future. Ik vind het al heel positief klinken dat mensen dat doen. Dat ze hoop hebben!
Very wise lesson trouwens, ik wist natuurlijk helemaal niet waar expat vandaan kwam :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
