Janno als onderzoeker

Maak lange dagen voor mijn onderzoek, denk niet dat ik me ooit ergens zo voor heb ingezet. My daily routine: Ontbijten op dakterras, uitkijkend over het centrum van de stad, waar het tumolt al is losgebarsten, genietend van mijn kop warme chocomel en passionfruitjuice; een goed begin van de dag. Meestal heb ik mijn eerste afspraak bij een organisatie om iets van 9 uur staan. Van daaruit bezoek ik de volgende en stel me voor, maak een afspraak, stap 2 is questionairre afnemen en stap 3 is nog een keer terugkomen of de uitnodiging voor de game simulation/reporting event avond te overhandingen. Kom dus drie keer bij elke organisatie langs, niet meegerekend de keren dat ze ondanks de afspraak niet aanwezig zijn. Hoewel dit relatief nog wel meevalt, aangezien ze meestal zich toch op kantoor bevinden. Eindig meestal om half 6 en ga dan naar hostel om wat te drinken of meteen door naar vrienden om iets te doen/drinken (nog geen alcohol hier op trouwens, oke oke, behalve dan 1 minislokje fanta met bier gemixd, is oostenrijks, moest ik toch even proberen, niet erg lekker overigens..). Daarna kom ik uurtje of 9 thuis en werk dan de questionairres van die dag uit op m’n laptop, alvorens een bijbelverhaaltje voor het slapen te doen. Dat is zo’n beetje een doordeweekse dag, zaterdags werk ik op m’n computer aan m’n onderzoek en doe ik savonds iets leuks (ga vanavond pokeren), en zondag ben ik helemaal vrij en doe ik hele dag leuke dingen, morgen staat een soccermatch gepland, eindelijk sporten.. alhoewel de paar uur die ik per dag hier loop me ook wel redelijk in conditie houdt.
Kreeg laatst al bij grote professionele amerikaanse ontwikkelingsorganisatie een baan aangeboden tussen neus en lippen van de country director;). En had m’n african suit nog nieteens aan.. Wim, beat you big time, zit denk ik al op de 20 businesscards;). De hele dag kijk ik uit op Mount Meru, waar Arusha aan de voet van ligt, een prachtige berg, waar ik gister zelfs voor het eerst sneeuw op heb zien liggen. Richard en ik zijn van plan deze te beklimmen samen met het hele team van zijn tourbedrijf, als verkenningsexpeditie. Hij zit nu in Dar, waar zijn vrouw een dezer dagen zijn eerste kind zal produceren. Ze hebben heerlijke milkshakes hier. Geen MacDonalds of welke amerikaanse keten dan ook trouwens, zelf in heel Nairobi niet 1, toch wel een world capital. De ontwikkelingswereld is wel enigszins schokkend hier, niet te vergelijken met thuis, maar des te interesanter voor m’n onderzoek. Organisaties blijken veelal niet te bestaan of alleen een bordje ernatoe te hebben, en als je dan mensen daar vraagt waar het is hebben ze er nog nooit van gehoord. Ken Arusha inmiddels beter als de gemiddelde inwoner hier denk ik. Blijf me verbazen hoe slecht de mensen hier hun eigen omgeving kennen, als ik naar een organisatie vraag waar ze voor staan, kijken me ze verdwaasd aan, maar om me toch op weg te helpen sturen ze maar met een glimlach een willigekeurige kant op of een compleet andere org/bedrijf die ze toevallig wel kennen. Het niet weten en daardoor niet kunnen helpen komt niet in het brein van een tanzaniaan voor. Er bestaat dan ook geen goede kaart van het gebied of de stad, terwijl Arusha een de meest ontwikkelde stad in heel Tanzania is. Tanzania kent geen sloppenwijken, en niet alles is op een hoodstad geconcentreerd wat de meeste ontwikkelingslanden typeerd, dit is nog erfenis van Nyere’s sociale politiek. Mensen zijn trots geen oorlog gekend te hebben, terecht lijkt me. Heb geen medelijden met de mensen hier op straat, uitzonderingen daar gelaten m.n. volwassen mensen, maar als kinderen me op straat bedelen om geld komt het niet eens in m’n op om geld te geven. Heb dan ook nog nooit een Tanzaniaan iets gegeven, alleen 1 keer een ugandees die bestolen was en die ik naar hostel heb gebracht en zijn overnachting/ontbijt betaald. Vind het wel grappig om te zin hoe hard ik hierin ben, maar denk wel dat dit de beste houding is. Helpt de mensen niet met geld geven, hier i.i.g zeker niet, de hele ontwikkelingssector wordt hier geteisterd door de afhankelijkheid van Tanzanianen. Daarbij weet ik waar ik mee bezig ben; een studie waarbij ik later naar ontwikkelingslanden ga om de mensen mogelijkheden te bieden. Genoeg gefilosofeer weer voor vandaag, wel erg blij hier en besef me wat voor leuk leven ik leef. Verwacht dus een glimlachende, ietswat getinte, jongeman terug die blij zal zijn om jullie allemaal weer te zien. Hoi!

ps. fotos plaatsen is nog niet gelukt, al wel 2 keer geprobeerd, nog even geduld..