getroffen door Afrika's kleinste killer
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Janno
18 November 2008 | Zambia, Lusaka
Voor alles een eerste keer, en zo is het ook met ziek zijn in Afrika. Afrika’s meest bekende ziekte, op Aids na dan (waar ik geloof ik niet veel kans op maak:), heeft me getroffen. Deze potentieel dodelijke ziekte is tot nu toe meer een ervaring dan een echt probleem. Waarschijnlijk heb ik het vorige week tijdens mn bezoekje aan Livingstone opgelopen. Ik ben gister met de behandeling begonnen, en voel me alweer stukken beter. De ziekte gaf me van de week wat tijd om na te denken, en rust om wat bijbel te lezen, het was zo’n slechte week nog niet. Ik snap niet waarom er elk jaar zoveel mensen sterven aan deze bacterie, als hij zo eenvoudig te behandelen is.
Over naar vrolijkere zaken: Livingstone. Ik heb mn eerste vrije weekend maar meteen goed besteed, ik bezoek de plaats waar 200 jaar geleden een amerikaanse reddingsexpeditie in de binnenlanden van Afrika een blanke tegenkwam, en deze met de memorable woorden begroeten: Doctor Livingstone, I presume..? Als enige blanke op het continent was dit toentertijd een veilige aanname. 200 jaar later is dit een hub van blanke, gele en anders getinte toeristen. Een gesprek gaat tegenwoordig als volgt: ‘where are you from?’ O cool, I’m from … ‘How long are you here for? O cool, where are you heading to?’ Vaak gevolgd door een standaardroute die de toehoorder al gedaan heeft of nog gaat doen. Je zegt wat je allemaal cool vond om te zien en wat voor gave tijd je hier hebt, als het gesprek dan een beetje doodbloed bestel je je volgende biertje van lokale herkomst en begin je het gesprek opnieuw met de volgende backpacker. Ze komen van alle delen van (een bepaald deel van) de wereld, toch ogen deze reizigers allemaal verrassend hetzelfde.
De reden van deze grote verzameling backpackers is de wereldberoemde ‘Victoria Falls’. Deze waterval laat ik nog even wachten tot ik met mn zusje die langs komt ga reizen in Maart. Ik ben hier om te gaan raften op de rivier die hieruit voortkomt. Dit weekend is de laatste mogelijkheid om te gaan raften op de rivier. Mn reisgids beloofd voor deze tijd van het jaar ‘river low, rapids huge, rafting wild’. Het was dan ook een wilde rit en ben twee keer uit de boot geslingerd, ik vond het echt vet. Pikant detail was dat er een bijzondere mooie tourgids meewas, ik moest gewoon blijven kijken, denk ik de eerste keer dat ik de schoonheid van een Afrikaanse vrouw kon waarderen. Ik ben dan ook maar zo eerlijk geweest om s’avonds met het uitgaan te vertellen dat ze er bijzonder uitzag, vond ik wel goed van mezelf;).
Tot besluit van deze log nog de tweetal momenten voor de ijverige lezer:
Vrijdagavond, Kampala, 9:00 lokale tijd:
‘The situation is worsening, we estimated 400,000 people on the run at the moment, but it is hard to say’ Ik woon een teleconference call bij over de situatie in Oost-Congo. Vertegenwoordigers van WFP uit alle omringende landen wonen het telefonische overleg bij.
Hoe 400,000 monden te voeden? is de vraag. Er is weinig voedsel in omringende landen, transport duurt weken hier, en dan is er nog de veiligheid, zal het voedsel ooit bij de mensen aankomen? Het lijkt erop dat de komende weken op eigen kracht moeten zien te overleven, ik realiseer me dat er de komende tijd grote groepen mensen een duizend kilometer boven mij, van honger zullen sterven daar, terwijl we toekijken. kreeg een beetje het idee van de lamme helpt de blinde tijdens het gesprek, WFP Zambia staat nu haar voedsel voor mensen in nood hier en in Zimbabwe af om naar Congo te brengen. het is inschatten wie als eerste dood zal gaan. Wrang genoeg intrigeert het me om zo dicht bij het vuur zitten.
Maandagavond, Lusaka, 22:00, lokale tijd:
Om de UB-sluitingstijd hier in ere te houden, stop ik stipt tien uur. Nadat mn vast taxichauffeur het af laat weten vanavond, begin ik maar gewoon te lopen. Na een paar meter lopen stopt er een auto, hij wil me wel een lift naar huis geven. ik stap in, Semuel is de naam van de bestuurder. Semuel reed zomaar wat rond in de stad om zn hoofd wat te legen, hij had het idee dat God m deze kant opstuurde en voor mij moest stoppen. Hoe wonderlijk. Ik nodig hem bij mijn huis nog uit voor wat drinken, zomaar een broer in de Heer ontmoet op een van mn alledaagse Zambiaanse avonden.
wist-je-dat:
* Ondanks de geweldige verkiezingsposter is deze jonge man is niet de ‘best man for zambia’ geworden… dikke banda is heeft een nipte overwinning weten te behalen. Gelukkig hebben de Amerikanen beter gekozen.
* ik op de dag na de verkiezingen met de zambianen in de kerk hand in hand ‘you’re my brother and sister’ and het volkslied ‘God bless Africa’ zong. Was hoopvol om te zien hoe de predikant tot eenheid opriep na de ongunstige verkiezingsuitslag.
* Hier worsten-bomen groeien! (zie foto) aanleiding voor een variantie op jeu de boule, het worsten-werpen.
* We een fiets hebben gekocht, dus nu cruisen we door lusaka op onze ‘lion kings’
* de 'Dr. Livingstone, I presume' nergens terug te vinden is in de reisboeken, maar in het leven is geroepen door een krant en vervolgens overgenomen door de grote encyclopedien.
* Veron en ik hier zwaar millionair zijn. moet je voorstellen als we eens een bezoekje over de Zimbabwaanse grens wagen;)
*regenseizoen is begonnen, van nu tot maart zal er dagelijks voor een frisse ochtenddouche gezorgd worden, en voor in de avonds zullen we van een hevige afspoelsessie voorzien worden, gekgenoeg regent het hier overdag zelden.
* we ons huis uit worden getrapt, de eerste week van december gaan ze er met buldozers overheen, dus zijn nu hard op zoek, but no worries, genoeg gastvrije mensen hier;)
Over naar vrolijkere zaken: Livingstone. Ik heb mn eerste vrije weekend maar meteen goed besteed, ik bezoek de plaats waar 200 jaar geleden een amerikaanse reddingsexpeditie in de binnenlanden van Afrika een blanke tegenkwam, en deze met de memorable woorden begroeten: Doctor Livingstone, I presume..? Als enige blanke op het continent was dit toentertijd een veilige aanname. 200 jaar later is dit een hub van blanke, gele en anders getinte toeristen. Een gesprek gaat tegenwoordig als volgt: ‘where are you from?’ O cool, I’m from … ‘How long are you here for? O cool, where are you heading to?’ Vaak gevolgd door een standaardroute die de toehoorder al gedaan heeft of nog gaat doen. Je zegt wat je allemaal cool vond om te zien en wat voor gave tijd je hier hebt, als het gesprek dan een beetje doodbloed bestel je je volgende biertje van lokale herkomst en begin je het gesprek opnieuw met de volgende backpacker. Ze komen van alle delen van (een bepaald deel van) de wereld, toch ogen deze reizigers allemaal verrassend hetzelfde.
De reden van deze grote verzameling backpackers is de wereldberoemde ‘Victoria Falls’. Deze waterval laat ik nog even wachten tot ik met mn zusje die langs komt ga reizen in Maart. Ik ben hier om te gaan raften op de rivier die hieruit voortkomt. Dit weekend is de laatste mogelijkheid om te gaan raften op de rivier. Mn reisgids beloofd voor deze tijd van het jaar ‘river low, rapids huge, rafting wild’. Het was dan ook een wilde rit en ben twee keer uit de boot geslingerd, ik vond het echt vet. Pikant detail was dat er een bijzondere mooie tourgids meewas, ik moest gewoon blijven kijken, denk ik de eerste keer dat ik de schoonheid van een Afrikaanse vrouw kon waarderen. Ik ben dan ook maar zo eerlijk geweest om s’avonds met het uitgaan te vertellen dat ze er bijzonder uitzag, vond ik wel goed van mezelf;).
Tot besluit van deze log nog de tweetal momenten voor de ijverige lezer:
Vrijdagavond, Kampala, 9:00 lokale tijd:
‘The situation is worsening, we estimated 400,000 people on the run at the moment, but it is hard to say’ Ik woon een teleconference call bij over de situatie in Oost-Congo. Vertegenwoordigers van WFP uit alle omringende landen wonen het telefonische overleg bij.
Hoe 400,000 monden te voeden? is de vraag. Er is weinig voedsel in omringende landen, transport duurt weken hier, en dan is er nog de veiligheid, zal het voedsel ooit bij de mensen aankomen? Het lijkt erop dat de komende weken op eigen kracht moeten zien te overleven, ik realiseer me dat er de komende tijd grote groepen mensen een duizend kilometer boven mij, van honger zullen sterven daar, terwijl we toekijken. kreeg een beetje het idee van de lamme helpt de blinde tijdens het gesprek, WFP Zambia staat nu haar voedsel voor mensen in nood hier en in Zimbabwe af om naar Congo te brengen. het is inschatten wie als eerste dood zal gaan. Wrang genoeg intrigeert het me om zo dicht bij het vuur zitten.
Maandagavond, Lusaka, 22:00, lokale tijd:
Om de UB-sluitingstijd hier in ere te houden, stop ik stipt tien uur. Nadat mn vast taxichauffeur het af laat weten vanavond, begin ik maar gewoon te lopen. Na een paar meter lopen stopt er een auto, hij wil me wel een lift naar huis geven. ik stap in, Semuel is de naam van de bestuurder. Semuel reed zomaar wat rond in de stad om zn hoofd wat te legen, hij had het idee dat God m deze kant opstuurde en voor mij moest stoppen. Hoe wonderlijk. Ik nodig hem bij mijn huis nog uit voor wat drinken, zomaar een broer in de Heer ontmoet op een van mn alledaagse Zambiaanse avonden.
wist-je-dat:
* Ondanks de geweldige verkiezingsposter is deze jonge man is niet de ‘best man for zambia’ geworden… dikke banda is heeft een nipte overwinning weten te behalen. Gelukkig hebben de Amerikanen beter gekozen.
* ik op de dag na de verkiezingen met de zambianen in de kerk hand in hand ‘you’re my brother and sister’ and het volkslied ‘God bless Africa’ zong. Was hoopvol om te zien hoe de predikant tot eenheid opriep na de ongunstige verkiezingsuitslag.
* Hier worsten-bomen groeien! (zie foto) aanleiding voor een variantie op jeu de boule, het worsten-werpen.
* We een fiets hebben gekocht, dus nu cruisen we door lusaka op onze ‘lion kings’
* de 'Dr. Livingstone, I presume' nergens terug te vinden is in de reisboeken, maar in het leven is geroepen door een krant en vervolgens overgenomen door de grote encyclopedien.
* Veron en ik hier zwaar millionair zijn. moet je voorstellen als we eens een bezoekje over de Zimbabwaanse grens wagen;)
*regenseizoen is begonnen, van nu tot maart zal er dagelijks voor een frisse ochtenddouche gezorgd worden, en voor in de avonds zullen we van een hevige afspoelsessie voorzien worden, gekgenoeg regent het hier overdag zelden.
* we ons huis uit worden getrapt, de eerste week van december gaan ze er met buldozers overheen, dus zijn nu hard op zoek, but no worries, genoeg gastvrije mensen hier;)
-
18 November 2008 - 08:21
Laura:
Heej Janno,
balen zeg malaria! Gelukkig dat je je al weer wat beter voelt!
Vind het ook echt erg wat er in O-Congo gebeurt...het blijft toch echt een probleem daar met H's en T's. Vraag me wel ns af of dat nog ooit goed komt.
Doe het rustig aan zou ik zeggen en tot mails!
X -
18 November 2008 - 09:09
Liesl:
Heb je proberen te bellen maar het lukt niet. Blij dat je je wat beter voelt!! xx -
18 November 2008 - 09:53
Mama:
Hoi Janno,
Moet je echt je baas rechtop houden?!! Heerlijk om je verhalen te lexzen
Wat een catastrofe in O- Congo. Liefs mama -
18 November 2008 - 11:19
Hein:
Hey Janno,
Klote dat je malaria hebt zeg!! Gelukkig gaat het goed met je, dank God er maar voor!:) Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Aanstaande vrijdag gaan we diplomatien.. Maar het zal niet veel uitmaken voor mijn overwinning, haha! Spreek je laterrr, xx hein -
19 November 2008 - 13:04
Randy:
Yo bro,
Ach, malaria, elk nadeel heb z`n voordeel, zo blijkt uit je verhaal. Fijn dat het beter gaat.
Beterschap en succes. Er komen 5 medestudenten jouw kant op om ook de wereld te verbeteren :-) Wellicht kom je ze nog tegen.
Spreek je. Be blessed.
Randy -
19 November 2008 - 13:10
Michelle En Jarik:
Hey yellow ;)
Vervelend dat je malaria hebt. Beterschap!!
Je verhalen zijn erg leuk om te lezen. Veel succes en plezier!
Liefs,
J&M
P.S. Is alles gelukt met je scriptie? -
19 November 2008 - 21:21
Martin Vendel:
Hoi Janno,
Ben weer bij met de weblogs. Even schrikken dat je malaria hebt (gehad). Hopelijk ben je snel gelezen. Lijkt me ontzettend moeilijk om zo dicht bij Oost-Congo te zitten en de moeilijke logistieke keuzes van dichtbij mee te maken. Veel sterkte (en straks ook weer plezier) daar. -
20 November 2008 - 14:06
Lara:
Iwe!
Jeetje malaria.... Ben blij dat het mij nog niet getroffen heeft!
Je schrijft weer prachtig! Ben erg benieuwd waar je nu dagelijks mee bezig bent bij WFP.
Ennuh.. hoezo gaan er buldozers over het huis? En ik dan?
Liefs uit Chimoio (Mozambique)
Lara -
25 November 2008 - 18:03
Natasja:
Ha Janno!
Leuk om je verhalen te lezen! Balen dat je malaria hebt gekregen, maar goed om te horen dat het weer beter gaat. Ik heb ontzettend gelachen om dat halve marathon verhaal, echt net iets voor jou om daar gewoon aan mee te doen :D
En hoe ist met je scriptie? Kan me haast niet voorstellen dat je daar ook nog tijd voor hebt, maar jou kennende zal 't je op de een of andere manier toch wel lukken ;)Ik hoop binnen een paar weekjes eindelijk klaar te zijn en vetrek eind februari naar Zuid-Amerika, heel veel zin in!
Veel succes daar!
Liefs,
Natasja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
