Kerst onder de Tikuyuanen
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Janno
12 Januari 2009 | Zambia, Lusaka
Ik zit in de bus. Door een stoffig raampje flitst Zambia aan me voorbij. Ik ga ben op weg naar Zuid-Tanzania, het land waar ik 2 jaar terug mn eerste voetenstappen op Afrikaanse bodem zetten. Het busavontuur eindigt bij de grens waar ik zomaar een lift aangeboden krijg, en ik mn reis voortzet in het nieuwste model BMW. In Mbeya wacht Marc me al op en ons gezamenlijk avontuur in dit onontdekte stukje Tanzania begint. Mbeya blijkt gesloten met de kerst dus stappen we meteen maar weer op de bus naar het puur op de naam uitgekozen plaatsje Tikuyu. Tikuyu blijkt zn naam meer dan waard te maken; wijdse theeplantages, bergen in mist gehuld, en een overvloed aan vruchten vallen ons ten deel. Bijgegaan door een rappende guide, maken Marc en ik op kerstdag een hike naar een nabijgelegen krater. In een poging de top te bereiken gaan we dwars door de dichte jungle. Na een tocht die ons bezoek aan deze berg al meer dan waard was, wacht ons boven op de top ons kerstcadeau; een groot meer verstopt in de krater en gehuld in mist. Ons geluksmoment is van korte duur, boven ons opent zich de hemel en het begint het storten, storten zoals dat alleen in de jungle kan. Ons vasthoudend aan lianen langs de weg, spoelen we de berg af. Als twee sponsen langs de kant van de weg proberen we onze weg terug naar Tikuyu te liften. De Afrikaanse vriendelijkheid stelt niet teleur en de eerste voorbijgaande auto neemt ons mee. Terug in Tikuyu struinen we wat cafeetjes af waar enkele eenzame dronkaards niet echt dat kerstgevoel doen oproepen. We besluiten de avond in een voetbalveldgrote disco (totaal niet in verhouding met het inwonersaantal van dit dorpje) met welgeteld vijftien tikuyuanen, waarvan de helft er werkte. We hebben er maar het beste van gemaakt en zijn maar flink uit ons dak gegaan op de dansvloer en zijn weer wat lokale moves rijker. Onze reis (hangend achterop een grote pick-up truck) leidt ons verder naar het strand van Lake Malawi waar we een aantal dagen even lekker relaxen in anticipatie van het einde van het jaar. Na inchecken in ons strandhuisje weet ik al meteen na een eerste duik in het meer onze sleutel naar de bodem van de zee te laten verdwijnen. S’nachts liggen we op onze rug op het strand en kijken naar de sterrenhemel aan deze ‘lake of stars’ en filosoferen we over de oorsprong van het leven. Mijn reis leidt verder naar in Malawi naar het backpackers-verzamelpunt Nkata bay. Tussen reizigers van de hele wereld luid ik het Nieuwjaar in. Op nieuwjaarsdag besluit ik opnieuw de beschaving de rug toe te keren en op een pick-up truck te stappen en verder langs de kust te reizen. De afgelegen plekken waar je alleen bent met de natuur zijn het mooist en het contact met de enkele dorpsbewoner die je tegenkomt het puurst. Als ik weer terug ben krijg ik een lift aangeboden van een Duitser die me helemaal terug naar Lusaka brengt. Tja, het geluk is met de domme…Een paar dagen later begin ik weer fris aan mn stage en het nieuwe jaar.
Iedereen een bijzonder 2009 gewenst!
Ps. Van de week stond ik met foto in de krant (als iemand het artikel wil, kan ik het wel doorsturen):
Gelderlander, 8 januari 2009:
'Genezen van Malaria, helaas als enige'
Als jongetje van 10 wilde hij al zendeling worden. Nu loopt Janno van der Laan (24) stage in Zambia, bij het wereldvoedselprogramma (WFP) van de VN. De crisis in oost-Kongo en Zimbabwe ondervindt hij van dichtbij
De prijs van voedsel is bijna verdubbeld in Zambia, maar het inkomen van de kleine boeren bleef gelijk. „De afdeling waarop ik werkzaam ben, onderzoekt daarom de mogelijkheid om voedsel voor het WFP in te kopen bij kleine lokale boeren, en niet langer bij grote concerns”, zegt Janno van der Laan uit Nijmegen.
Aan de Radboud Universiteit is hij bijna klaar met ontwikkelingsstudies en politicologie. Dit is zijn afrondende stage en die past bij
hem zoals muziek bij de radio. Als jongen van 10 – Janno woonde toen nog in Veenendaal – sprak hij met een schoolvriendje af later zendeling te worden in Afrika. „De roep naar avontuur en het verlangen van nut te kunnen zijn in de wereld, is gebleven. Het deed me besluiten deze studies te kiezen. Toen ik hoorde van deze stageplek dacht ik: ‘Die is voor mij’.”
De zware selectieprocedure (er waren 141 kandidaten uit tal van landen voor 6 vacatures) doorliep Janno met glans, mede doordat hij de Franse taal goed beheerst en al sinds zijn middelbare schooltijd consequent betrokken was bij DerdeWereldhulp.
Hij woont en werkt nu voor een half jaar in Afrika en krijgt pas in april Nederlandse kleibodem onder de voeten: „Het zal raar aanvoelen om straks weer gewoon in Nijmegen rond te lopen.” Als hij de crisissituaties boven (Kongo) en onder (Zimbabwe) zijn gastland bekijkt, bekruipt Janno het gevoel dat de lamme de blinde helpt. „Het is een gigantische operatie om tienduizenden mensen op de vlucht elke dag van voedsel te voorzien. Voedsel bestemd voor onze projecten aan vluchtelingenkampen en weeshuizen in Zambia, of voor Zimbabwe, moet herverdeeld worden richting Oost-Kongo, om het laatste beetje eten te geven aan wie het het hardst nodig heeft. Het is simpelweg inschatten wie als eerste dreigt te sterven.”
Hij kón op een beschermde compound wonen in Lusaka, en bediend worden door locals, maar koos ervoor om downtown in een goedkoop hostel te gaan wonen tussen enkel Zambianen. „Zo voel ik me meer op mijn gemak en ervaar ik beter hoe Zambianen leven. In mijn vrije tijd trap ik graag een balletje met de jongens uit deze buurt.”
Hij kreeg malaria. „Ik voelde me een weekje niet lekker, maar zodra de medicatie begon, ging het snel beter. Achteraf was het meer een ervaring dan echt vervelend. En dan te bedenken dat duizenden mensen hier er dood aan gaan bij gebrek aan hetzelfde medicijn.” Janno is geraakt door de nederigheid van de inwoners van Lusaka. „Een bananenverkoopster met een vaste plek langs de weg, vraagt of mijn blonde VN-collega Veron mijn verloofde is.‘No, she’s just a friend’ antwoord ik, waarop ze enthousiast reageert ‘Oh, I want to be your friend too!’We zijn nu penpals en telkens als ik langsloop,
geeft ze me een briefje in gebrekkig Engels. Het zijn de mensen die een land mooi maken.”
Hij prijst zijn gedreven collega’s, die hun best doen om de dag van morgen in Zambia beter te laten zijn dan de dag van vandaag. „Van Zambianen leer ik te vertrouwen op God, nederigheid en acceptatie van wat komt. Belangrijke dingen gaan in Afrika heel vaak niet zoals je dat graag gewild had. Mensen accepteren dat hier allemaal verrassend goed en gaan gewoon verder met overleven tot de volgende dag.”
Wist-je-dat:
* Ik volgens goed Hollandse traditie een Nieuwjaarsduik heb gedaan. Ik moest denken aan alle bibberende mensen langs de kust van onze Noordzee.
* Ik volgens goed Kerstgebruik op eerste kerstdag een piek (afgeknipt stukje bovenkant van een fles) op een denneboom (was zo verbaasd dat die hier groeien..) langs de weg gezet.
* Toen ik aankwam in het populaire Nkata Bay er nergens plek voor me was, en toen ik kreeg ik opeens zomaar van iemand een eigen tent aangeboden.
* Op de weg terug naar Lusaka een spannende tocht hebben gehad met op een gegeven moment zelfs vliegende stenen op de weg. Langs de kant van de weg stond een groot bord met ‘Caution! Flying stones ahead’, aan de stenen op de weg te zien denk ik dat ze lying stones bedoelde…
* Die ene nacht sterren kijken we gewoon 8 shooting stars hebben gezien, had op het eind geen wensen meer over.
* Ik bijna weer overvallen ben. In de regionale hoofdstad in Noord-Malawi liep een jongen een stukje met me mee (in Afrika ben je nooit alleen) die me trots vertelde dat ie vanaf kerst al dronken was. Toen ik een internet-cafe inliep en hem bedankte vroeg ie om geld, ik gaf m niets en toen greep ie naar zn fles en begon woedend te worden. Hij dreigde me in elkaar te slaan en deed een greep naar mn tas. Ik bleef rustig en gelukkig waren er genoeg mensen om me heen om hem niets te laten doen. De situatie inschattende droop ie af. Toch even schrikken.
* Ik voor oudejaarsavond een t-shirt op de lokale markt had gekocht, met grote letter SALE erop. Ik lag niet echt goed in de markt. Het hoogste bod van de avond was 10 bucks waarop ik reageerde: it says sale; not free…
* Ik hier elke wel dag om geld of eten wordt gevraagd. Geld geef ik niet, mn eten deel ik.
* Vrouwen hier met rokken van de president rondlopen. Moet je voorstellen dat meiden dat in NL met balkie zouden doen.
* Ik waarschijnlijk verhuis binnenkort. Het leven tussen de kakkerlakken wordt me toch iets te gezellig, morgen ga ik kijken bij een studentenhuis met zwembad, very nice…
* Ik schijnbaar bijzonder goed in Frans ben, aldus de De Gelderlander, 8 januari, 2008; and I never knew…
* Voor een iets uitgebreider verhaal over mn Tanzania-reis bezoek Marc’s site: http://marcaway.wordpress.com/
Iedereen een bijzonder 2009 gewenst!
Ps. Van de week stond ik met foto in de krant (als iemand het artikel wil, kan ik het wel doorsturen):
Gelderlander, 8 januari 2009:
'Genezen van Malaria, helaas als enige'
Als jongetje van 10 wilde hij al zendeling worden. Nu loopt Janno van der Laan (24) stage in Zambia, bij het wereldvoedselprogramma (WFP) van de VN. De crisis in oost-Kongo en Zimbabwe ondervindt hij van dichtbij
De prijs van voedsel is bijna verdubbeld in Zambia, maar het inkomen van de kleine boeren bleef gelijk. „De afdeling waarop ik werkzaam ben, onderzoekt daarom de mogelijkheid om voedsel voor het WFP in te kopen bij kleine lokale boeren, en niet langer bij grote concerns”, zegt Janno van der Laan uit Nijmegen.
Aan de Radboud Universiteit is hij bijna klaar met ontwikkelingsstudies en politicologie. Dit is zijn afrondende stage en die past bij
hem zoals muziek bij de radio. Als jongen van 10 – Janno woonde toen nog in Veenendaal – sprak hij met een schoolvriendje af later zendeling te worden in Afrika. „De roep naar avontuur en het verlangen van nut te kunnen zijn in de wereld, is gebleven. Het deed me besluiten deze studies te kiezen. Toen ik hoorde van deze stageplek dacht ik: ‘Die is voor mij’.”
De zware selectieprocedure (er waren 141 kandidaten uit tal van landen voor 6 vacatures) doorliep Janno met glans, mede doordat hij de Franse taal goed beheerst en al sinds zijn middelbare schooltijd consequent betrokken was bij DerdeWereldhulp.
Hij woont en werkt nu voor een half jaar in Afrika en krijgt pas in april Nederlandse kleibodem onder de voeten: „Het zal raar aanvoelen om straks weer gewoon in Nijmegen rond te lopen.” Als hij de crisissituaties boven (Kongo) en onder (Zimbabwe) zijn gastland bekijkt, bekruipt Janno het gevoel dat de lamme de blinde helpt. „Het is een gigantische operatie om tienduizenden mensen op de vlucht elke dag van voedsel te voorzien. Voedsel bestemd voor onze projecten aan vluchtelingenkampen en weeshuizen in Zambia, of voor Zimbabwe, moet herverdeeld worden richting Oost-Kongo, om het laatste beetje eten te geven aan wie het het hardst nodig heeft. Het is simpelweg inschatten wie als eerste dreigt te sterven.”
Hij kón op een beschermde compound wonen in Lusaka, en bediend worden door locals, maar koos ervoor om downtown in een goedkoop hostel te gaan wonen tussen enkel Zambianen. „Zo voel ik me meer op mijn gemak en ervaar ik beter hoe Zambianen leven. In mijn vrije tijd trap ik graag een balletje met de jongens uit deze buurt.”
Hij kreeg malaria. „Ik voelde me een weekje niet lekker, maar zodra de medicatie begon, ging het snel beter. Achteraf was het meer een ervaring dan echt vervelend. En dan te bedenken dat duizenden mensen hier er dood aan gaan bij gebrek aan hetzelfde medicijn.” Janno is geraakt door de nederigheid van de inwoners van Lusaka. „Een bananenverkoopster met een vaste plek langs de weg, vraagt of mijn blonde VN-collega Veron mijn verloofde is.‘No, she’s just a friend’ antwoord ik, waarop ze enthousiast reageert ‘Oh, I want to be your friend too!’We zijn nu penpals en telkens als ik langsloop,
geeft ze me een briefje in gebrekkig Engels. Het zijn de mensen die een land mooi maken.”
Hij prijst zijn gedreven collega’s, die hun best doen om de dag van morgen in Zambia beter te laten zijn dan de dag van vandaag. „Van Zambianen leer ik te vertrouwen op God, nederigheid en acceptatie van wat komt. Belangrijke dingen gaan in Afrika heel vaak niet zoals je dat graag gewild had. Mensen accepteren dat hier allemaal verrassend goed en gaan gewoon verder met overleven tot de volgende dag.”
Wist-je-dat:
* Ik volgens goed Hollandse traditie een Nieuwjaarsduik heb gedaan. Ik moest denken aan alle bibberende mensen langs de kust van onze Noordzee.
* Ik volgens goed Kerstgebruik op eerste kerstdag een piek (afgeknipt stukje bovenkant van een fles) op een denneboom (was zo verbaasd dat die hier groeien..) langs de weg gezet.
* Toen ik aankwam in het populaire Nkata Bay er nergens plek voor me was, en toen ik kreeg ik opeens zomaar van iemand een eigen tent aangeboden.
* Op de weg terug naar Lusaka een spannende tocht hebben gehad met op een gegeven moment zelfs vliegende stenen op de weg. Langs de kant van de weg stond een groot bord met ‘Caution! Flying stones ahead’, aan de stenen op de weg te zien denk ik dat ze lying stones bedoelde…
* Die ene nacht sterren kijken we gewoon 8 shooting stars hebben gezien, had op het eind geen wensen meer over.
* Ik bijna weer overvallen ben. In de regionale hoofdstad in Noord-Malawi liep een jongen een stukje met me mee (in Afrika ben je nooit alleen) die me trots vertelde dat ie vanaf kerst al dronken was. Toen ik een internet-cafe inliep en hem bedankte vroeg ie om geld, ik gaf m niets en toen greep ie naar zn fles en begon woedend te worden. Hij dreigde me in elkaar te slaan en deed een greep naar mn tas. Ik bleef rustig en gelukkig waren er genoeg mensen om me heen om hem niets te laten doen. De situatie inschattende droop ie af. Toch even schrikken.
* Ik voor oudejaarsavond een t-shirt op de lokale markt had gekocht, met grote letter SALE erop. Ik lag niet echt goed in de markt. Het hoogste bod van de avond was 10 bucks waarop ik reageerde: it says sale; not free…
* Ik hier elke wel dag om geld of eten wordt gevraagd. Geld geef ik niet, mn eten deel ik.
* Vrouwen hier met rokken van de president rondlopen. Moet je voorstellen dat meiden dat in NL met balkie zouden doen.
* Ik waarschijnlijk verhuis binnenkort. Het leven tussen de kakkerlakken wordt me toch iets te gezellig, morgen ga ik kijken bij een studentenhuis met zwembad, very nice…
* Ik schijnbaar bijzonder goed in Frans ben, aldus de De Gelderlander, 8 januari, 2008; and I never knew…
* Voor een iets uitgebreider verhaal over mn Tanzania-reis bezoek Marc’s site: http://marcaway.wordpress.com/
-
12 Januari 2009 - 08:38
Laura:
Heej janno,
leuk bericht! En een leuk interview ook. Goed om te weten dat je Frans spreekt, haha.
Maarrem, ik weet nog wel een paar wensen voor je mocht je nog vallende sterren zien: morgen gesprek bij Defensie. Ben erg benieuwd. Zou het z'n vruchten afwerpen na al die maanden??? Ik hou je op de hoogte!
Liefs...Lau -
12 Januari 2009 - 09:01
:
Je ziet er lekker verregend uit op die foto's, bud. Dat bananenblad is hilarisch. En dat Frans spreken? Ik lach me dood. Geloof dat wij allebei een dikke 'unqualified' notitie hebben gekregen na die Franse tests. Maar ach, je hebt vast in je. :p
Ik heb drop opgestuurd gekregen en druiven gekocht op straat. Mooi pauze materiaal, dacht ik zo. Zie je strakjes! -
12 Januari 2009 - 12:11
Dorianne:
Hoi!
Het artikel in de Gelderlander sprak me erg aan, dus heb even je laatste bericht hier gelezen. Goed om te lezen dat je geen vloeiend Frans spreekt, mocht ik ooit ontwikkelingswerk in Afrika willen doen, zal dat me niet meer kunnen weerhouden.
Nog veel succes met je stage!
Dorianne
Ps. Cross Your Borders vond ik een heel leuk project:) -
12 Januari 2009 - 13:26
Malou:
Klinkt goed! En het ziet er erg gezellig uit ;-). Hier in Bangladesh iets minder regen, veel smog en een heerlijke 25 graden!
Ik volg je berichten! x uit Dhaka! -
12 Januari 2009 - 14:45
Els:
Hey Janno!
Bedankt voor je kaartje! Hij kwam vorige week bij Huize Staring binnen, niet meer helemaal op tijd voor kerst maar daardoor niet minder gewaardeerd. ;-) Leuk stukje, ook tof dat je in de Gelderlander stond.
Hoop dat verder alles goed met je gaat en tot in april! -
12 Januari 2009 - 15:00
Lara:
Haha, Janno die de "franse taal uitstekend beheerst". Altijd lachen met journalisten! Vertel die gast even dat er in Zambia helemaal geen Frans wordt gesproken, hij vindt Afrika vastn ook een heel mooi LAND!
Leuke foto's! Ik verheug me nu al op ons tripje naar de watervallen!
Liefs Lara
-
12 Januari 2009 - 17:22
Thijs:
He Janno,
Haha mooi bericht man. Ook dope dat interview van de Gelderlander. Hoe zijn ze bij jou gekomen joh? Goed van je die nieuwjaarsduik, maar daar doe ik het ook graag. Hier vries je echt je ballen eraf....
Maar goed om te horen dat je weer naar Tanzania was geweest!
Grten,
Thijs
p.s.: oh best wensen nog he!
p.p.s.: mijn uitnodiging nog gekregen voor the Big Lebowski avond hehe? -
12 Januari 2009 - 17:24
Thijs:
He Janno,
Haha mooi bericht man. Ook dope dat interview van de Gelderlander. Hoe zijn ze bij jou gekomen joh? Goed van je die nieuwjaarsduik, maar daar doe ik het ook graag. Hier vries je echt je ballen eraf....
Maar goed om te horen dat je weer naar Tanzania was geweest!
Grten,
Thijs
p.s.: oh best wensen nog he!
p.p.s.: mijn uitnodiging nog gekregen voor the Big Lebowski avond hehe? -
12 Januari 2009 - 17:53
Liesl:
Was de eerste die reageerde maar mn internet liet me opeens in de steek! Zit bij papa en mama stamppot te eten, mama heeft de hele familie (beide kanten!) het artikel doorgestuurd :) x -
13 Januari 2009 - 17:22
Ukje:
Big... Surprise!
:-)
I love you e, sterk verhaal, yo amigo! bye now
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
